Roemenië II, Spaans benauwd...
Blijf op de hoogte en volg Roy & Albert
03 September 2013 | Roemenië, Sebeş
Vandaag met regen gewekt. Dat voorspelt weinig goeds. Snel kijken op alle gadgets of het gewoon een bui is of dat het meer permanent is. Aan de lucht is het in ieder geval niet duidelijk. We geloven uiteindelijk de gadgets en besluiten zonder regenpak de regen in te gaan.
Een keuze die uiteindelijk nog bijna 100 km in ons hoofd speelt aangezien we op een zeker moment zelfs met 6 graden in de regen en colletje nemen. Geduld wordt beloond! De zon komt achter de regen te voorschijn. In blijde verwachting van wat komen gaat zitten we heerlijk in het zonnetje waarbij de temperatuur onder invloed van snel omhoog schiet.
Roy
Helaas trof ons een noodlot. Al rijdend onder op zich goede omstandigheden stak er op een zeker moment een vrouw voor me over, de verkeerde kant opkijkend.... Ik remde hard, voelde de ABS ingrijpen en probeerde haar in een ultieme poging nog te ontwijken maar ze liep min of meer tegen m'n motor op en ik raakte haar met mijn zijkoffer. In no time stonden er allemaal mensen omheen en arriveerde de ambulance en de politie. Zij leek niet heel erg aangeslagen mar werd met de ambulance afgevoerd en ik werd vervolgens door de politie de ondervraagd. Gelukkig was er een jongen bij die redelijk goed Engels sprak. Het was evident volgens hen, de vrouw was fout. Ze stak over op een plek waar dat niet is toegestaan en ze had niet gekeken voordat ze overstak. Er kwam een andere politieauto van de juiste gemeente, zij namen de zaak over. Al mijn papieren werden meegenomen. Er kwam een derde of vierde politieauto (ben de tel kwijtgeraakt). Er kwam een agent de situatie fotograferen, er kwam er een de breedte van de weg opmeten, en er was er een waarbij ik moest blazen. 0,00% was de uitslag. Desalniettemin werd ik gemaand mee te komen naar het ziekenhuis voor een bloedtest. Ik begreep niet waarom, de blaastest had tenslotte al uitgewezen dat ik niets gedronken had. "Procedura procedura" zeiden Ze. Geëscorteerd reden we naar het dichtstbijzijnde stadje (Alba Lulia) naar het ziekenhuis. Roy zal nu even beschrijven wat we daar aantroffen....
Onder het motto van waar ben je het snels aan de beurt bracht de agent ons de eerste hulp binnen. alle noodgevallen konden wachten en direct een kamertje in waar de bloedtest moest worden afgenomen. Naast ons een oude vrouw die net was binnen gebracht. Doctoren in rode, groene en witte jassen op klompen of teenslippers...als je maar blauwe plastic handschoenen aan hebt en een mondkapje. Niet dat het de bedoeling is of was maar ik heb m'n ogen uitgekeken. Bijna vergeten tussen de bedrijvigheid door werd het ziekenhuis ook nog verbouwd. Dus met regelmaat waren de bekende stopsel welkom.
Ok, daar ben ik weer. Een lieftallige verpleegkundige die de spanning wel van mijn gezicht kon lezen, tapte een buis bloed af. Keurig met nieuwe naald en verpakte het resultaat in een doosje dat werd verzegeld. Uitslag binnen 72uur vertelde ze..... Alsof ik wegzakte, 72uur!!!! Ik kreeg allerlei waanbeelden dat ik drie dagen in een politiecel in Roemenië zou moeten gaan doorbrengen.
We werden weer geëscorteerd naar het politiebureau. We moesten vooral lang wachten, niemand sprak Engels... Op een zeker moment komt er iemand binnen en stelt zich voor, "hallo, ik ben Joost". Joost blijkt een veehouder die al vijf jaar in Roemenië woont en is door de politie benaderd om als tolk op te treden. Dat was een hele verademing. Joost vertelde me onmiddellijk dat de zaak voor de politie evident was, vrouw was fout! Echter de bureaucratie is in Roemenië van hoogstaand niveau, Joost waarschuwde me dan ook. Dit kan even duren....
Mijn hele verhaal moest ik uitschrijven, een beambte van politie deed hetzelfde. Tot in de meest absurde details moest ik verklaren. Wannneer en Hoelaat ik uit Nederland was vertrokken, waar ik overnacht had en Hoelaat ik steeds weg was gegaan tot de namen van mijn vader en moeder....
Al met al duurde het uren. Rond 17:00 (het ongeluk gebeurde om 11:00) leek het einde nabij. Het zag er naar uit dat ik "vrij zou worden gelaten", popte er toch nog een addertje uit het gras. M'n remmen... Het zou kunnen gebeuren dat de vrouw zou verklaren dat ik niet geremd zou hebben in dat geval zou het voor mij goed zijn als de politie een bewijs van goede remmen had. Mijn remmen moesten getest worden bij een deskundige instantie en dat kon morgen pas. Gelukkig na veel gebel kon het toch vandaag nog wel, kost een paar lei maar dat interesseerde me niet echt meer. Daarna zou ik weer helemaal vrij zijn. Opnieuw escorteerde ze ons naar de andere kant van de stad. Eenmaal aangekomen bij een loods met opschrift ITP (?) bleke alles verlaten. Politieman ging bellen en er ging weer een half uur overheen voor er iemand kwam. Ondertussen was het weer gaan regenen en stonden we langzaam weer erg nat te worden.
Mijn motor werd getest, alles prima, ja duh!!!! Ik kreeg al mijn documenten weer terug hoefde van de aardige remmenjongen niets te betalen en ik mocht gaan en was weer vrij, wat een opluchting!!!!
De vrouw overigens is verder behandeld in het ziekenhuis waar bleek dat ze haar sleutelbeen had gebroken.
Nu zitten we in een Motel een stadje verderop. Ik wilde heul graag weg uit Alba Lulia.... Hopelijk is dit alle onfortuin die we krijgen en krijg ik snel m'n euforische gevoel weer terug. Het blijft tenslotte een fantastisch avontuur.
Hopelijk komen we morgen weer met een wat leuker verhaal.
Gr, Albert
Een keuze die uiteindelijk nog bijna 100 km in ons hoofd speelt aangezien we op een zeker moment zelfs met 6 graden in de regen en colletje nemen. Geduld wordt beloond! De zon komt achter de regen te voorschijn. In blijde verwachting van wat komen gaat zitten we heerlijk in het zonnetje waarbij de temperatuur onder invloed van snel omhoog schiet.
Roy
Helaas trof ons een noodlot. Al rijdend onder op zich goede omstandigheden stak er op een zeker moment een vrouw voor me over, de verkeerde kant opkijkend.... Ik remde hard, voelde de ABS ingrijpen en probeerde haar in een ultieme poging nog te ontwijken maar ze liep min of meer tegen m'n motor op en ik raakte haar met mijn zijkoffer. In no time stonden er allemaal mensen omheen en arriveerde de ambulance en de politie. Zij leek niet heel erg aangeslagen mar werd met de ambulance afgevoerd en ik werd vervolgens door de politie de ondervraagd. Gelukkig was er een jongen bij die redelijk goed Engels sprak. Het was evident volgens hen, de vrouw was fout. Ze stak over op een plek waar dat niet is toegestaan en ze had niet gekeken voordat ze overstak. Er kwam een andere politieauto van de juiste gemeente, zij namen de zaak over. Al mijn papieren werden meegenomen. Er kwam een derde of vierde politieauto (ben de tel kwijtgeraakt). Er kwam een agent de situatie fotograferen, er kwam er een de breedte van de weg opmeten, en er was er een waarbij ik moest blazen. 0,00% was de uitslag. Desalniettemin werd ik gemaand mee te komen naar het ziekenhuis voor een bloedtest. Ik begreep niet waarom, de blaastest had tenslotte al uitgewezen dat ik niets gedronken had. "Procedura procedura" zeiden Ze. Geëscorteerd reden we naar het dichtstbijzijnde stadje (Alba Lulia) naar het ziekenhuis. Roy zal nu even beschrijven wat we daar aantroffen....
Onder het motto van waar ben je het snels aan de beurt bracht de agent ons de eerste hulp binnen. alle noodgevallen konden wachten en direct een kamertje in waar de bloedtest moest worden afgenomen. Naast ons een oude vrouw die net was binnen gebracht. Doctoren in rode, groene en witte jassen op klompen of teenslippers...als je maar blauwe plastic handschoenen aan hebt en een mondkapje. Niet dat het de bedoeling is of was maar ik heb m'n ogen uitgekeken. Bijna vergeten tussen de bedrijvigheid door werd het ziekenhuis ook nog verbouwd. Dus met regelmaat waren de bekende stopsel welkom.
Ok, daar ben ik weer. Een lieftallige verpleegkundige die de spanning wel van mijn gezicht kon lezen, tapte een buis bloed af. Keurig met nieuwe naald en verpakte het resultaat in een doosje dat werd verzegeld. Uitslag binnen 72uur vertelde ze..... Alsof ik wegzakte, 72uur!!!! Ik kreeg allerlei waanbeelden dat ik drie dagen in een politiecel in Roemenië zou moeten gaan doorbrengen.
We werden weer geëscorteerd naar het politiebureau. We moesten vooral lang wachten, niemand sprak Engels... Op een zeker moment komt er iemand binnen en stelt zich voor, "hallo, ik ben Joost". Joost blijkt een veehouder die al vijf jaar in Roemenië woont en is door de politie benaderd om als tolk op te treden. Dat was een hele verademing. Joost vertelde me onmiddellijk dat de zaak voor de politie evident was, vrouw was fout! Echter de bureaucratie is in Roemenië van hoogstaand niveau, Joost waarschuwde me dan ook. Dit kan even duren....
Mijn hele verhaal moest ik uitschrijven, een beambte van politie deed hetzelfde. Tot in de meest absurde details moest ik verklaren. Wannneer en Hoelaat ik uit Nederland was vertrokken, waar ik overnacht had en Hoelaat ik steeds weg was gegaan tot de namen van mijn vader en moeder....
Al met al duurde het uren. Rond 17:00 (het ongeluk gebeurde om 11:00) leek het einde nabij. Het zag er naar uit dat ik "vrij zou worden gelaten", popte er toch nog een addertje uit het gras. M'n remmen... Het zou kunnen gebeuren dat de vrouw zou verklaren dat ik niet geremd zou hebben in dat geval zou het voor mij goed zijn als de politie een bewijs van goede remmen had. Mijn remmen moesten getest worden bij een deskundige instantie en dat kon morgen pas. Gelukkig na veel gebel kon het toch vandaag nog wel, kost een paar lei maar dat interesseerde me niet echt meer. Daarna zou ik weer helemaal vrij zijn. Opnieuw escorteerde ze ons naar de andere kant van de stad. Eenmaal aangekomen bij een loods met opschrift ITP (?) bleke alles verlaten. Politieman ging bellen en er ging weer een half uur overheen voor er iemand kwam. Ondertussen was het weer gaan regenen en stonden we langzaam weer erg nat te worden.
Mijn motor werd getest, alles prima, ja duh!!!! Ik kreeg al mijn documenten weer terug hoefde van de aardige remmenjongen niets te betalen en ik mocht gaan en was weer vrij, wat een opluchting!!!!
De vrouw overigens is verder behandeld in het ziekenhuis waar bleek dat ze haar sleutelbeen had gebroken.
Nu zitten we in een Motel een stadje verderop. Ik wilde heul graag weg uit Alba Lulia.... Hopelijk is dit alle onfortuin die we krijgen en krijg ik snel m'n euforische gevoel weer terug. Het blijft tenslotte een fantastisch avontuur.
Hopelijk komen we morgen weer met een wat leuker verhaal.
Gr, Albert
-
03 September 2013 - 21:29
Devlin:
Godverejoetjes. Wat een verhaal weer! Lijkt met een sisser af te lopen. Goed dat het geregeld is en zo zie je maar...dat fucking ongeluk zit in een klein hoekje! Pas goed op mannen. Ze worden steeds doller richting azie!
-
03 September 2013 - 21:48
Yvonne:
Wat een avontuur Albert! wat zul je m geknepen hebben! gelukkig kun je er dan achteraf een prachtig verhaal van maken. ik vond het tenminste spannend om te lezen. Nu weer blik vooruit en alleen maar leuke ervaringen. X -
03 September 2013 - 21:51
Pa&Ma Custers:
Geen leuk beright Maar ik hoop dat je gewoon van je reis kunt genieten een ongeluk zit in een klein hoekje. Dus verder goed uit kijken allebij als buitenlander ben je in deze landen tog altijd de lul. Huel ze pa -
03 September 2013 - 21:56
Jan Quant:
Shit jongens wat een heftig verhaal! Kalm an verder! Ben benieuwd naar morgen! -
03 September 2013 - 21:57
Elodie:
Pffff....What a story! But I hope that you will have no more unpleasant experience like that for the rest of your trip as you must have been really shaken up! Try to have a good night and start a fresh new day tomorrow with the best of Romania! -
03 September 2013 - 22:14
Gerrie Schoof:
Ach wat een vervelend avontuur, je zal de schrik te pakken hebben.Maar ga weer
Lekker verder en mijdt op de terugweg Roemenië maar.knuffel -
03 September 2013 - 23:46
Hans:
Hoi Mannen,
Nu ff schrikken maar later is dit vast een schitterend verhaal.
Zijn de mensen in Roemenië echt zo klein? ik bedoel, een sleutelbeen breken tegen een koffer? Kan toch niet? Waarschijnlijk een oude breuk en claimen bij Centraal Beheer.......
I.T.P is een soort APK voor motoren in Roemenië.
Morgen meer plezier gewenst. En veel meer kilometers. Groetjes!
-
04 September 2013 - 07:51
Paul:
Oef Albert, dit had heel anders kunnen aflopen. Gelukkig heb je net zoals Michael Palin een betrouwbaar en sympathiek hoofd dat vast in je voordeel heeft gewerkt. Veel plezier weer morgen! -
04 September 2013 - 08:04
Sandra:
Zo, wat een verhaal! Hopelijk gaat de rest van de reis zonder overstekende vrouwen, mannen, kinderen en ander wild!
Heel veel succes!
Sandra -
04 September 2013 - 09:10
Marine & Pierrick:
Elodie told me about yesterday... I hope everything is Ok this morning.
Enjoy Roumania today and beautiful countries are coming in the following days.
Bises -
04 September 2013 - 09:56
Gérard Et Christiane:
Hi Roy,
We hope all are ok today, and you Will ENJOY your trip. The best are coming and romania Will be a bad memory.
Havé a Nice DAY today.
-
04 September 2013 - 10:15
Kees Oosterlee:
Al met al met een sisser afgelopen. Gelukkig heb je zelf niks. Op een motor ben je toch kwetsbaar. Succes mannen. Groeten uit Amsterdam/Deventer. -
04 September 2013 - 11:18
Yns:
Dit zijn de verhalen die je over 10 jaar nog verteld! Lang leve het avontuur waarbij niemand ECHT in de problemen raakt. -
04 September 2013 - 13:03
Poupon:
Salut Roy,
on profite de ton voyage en moto avec Albert, mais la traduction du blog avec "goggle" est difficile.
C'est sympa de vous voir dans tous ses Pays. Je pense que tout se passe bien.
Bonne route et profiter bien tous les deux.
Corinne, Michel, Guillaume et Vincent à Quimper.
-
04 September 2013 - 15:43
Maureen:
Hi Albert,
Dat komt nooit meer goed tussen jou en Roemenie. Wat een verhaal , maar het wordt waarschijnlijk steeds leuker in de loop der tijd en met wat bier erbij.
Vergeet het en geniet van wat er nog gaat komen!
Maureen -
04 September 2013 - 18:30
Arie Dien :
Wat een schrik hè gelukkig nog goed er van af gekomen. Goede reis verder -
04 September 2013 - 21:02
Rob :
Mooi spannend verhaal! Kunnen we nog jaren op teren in BMT. De bureaucratie is volgens mij niet in Roemenie uitgevonden, maar zo te lezen wel sterk verbeterd. -
04 September 2013 - 23:22
Roy & Albert :
Dank voor jullie opbeurende reacties en medeleven. Dat kon ik wel gebruiken..
Gr, Albert -
06 September 2013 - 22:58
Mandy:
Jeetje wat een verhaal! Lichtelijke vorm van nachtmerrie kun je het ook wel noemen.
Gelukkig heb ik je aankomst in Istanbul ook al gelezen dus ik weet al dat je verder bent gereisd maar ga snel verder lezen!!! -
08 September 2013 - 17:51
San:
zoo das ff schrikken. gelukkig is alles goed afgelopen.
xxx San
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
